Hasanaginica je poznata lirsko-epska narodna balada, koje je nastala između 1646. i 1649. godine u okrilju begovske bošnjačke porodice iz Imotske krajine, koja je tada bila dio Bosanskog pašaluka i vjerovatno se prepričavala s koljena na koljeno po Imotskom i okolini, dok je od zaborava nije otrgnuo italijanski putopisac i etnograf Alberto Fortis 1774, nazivajući je “morlačkom baladom” (morlačka = ilirska). Prvi put je objavljena u Veneciji pod nazivom “Ilirska balada” u knjizi “Put po Dalmaciji”.
Veliki umovi toga vremena, kao Johann Wolfgang Goethe (1775), Walter Scott (1798), A. S. Puškin (1835), Adam Mickiewicz (1841), samo su neki velikani književnosti, koji su prevodili Hasanaginicu.
Za nju se s pravom može reći da je jedna od najljepših i najzadivljujućih balada koja je ikad nastala.
Prvi prevod na njemačkom jeziku od J.W. Goethe (1775) objavljen je u knjizi “Glasovi naroda u pjesmi” 1778. godine pod nazivom „Klaggesang von der edlen Frauen des Asan Aga“ (Žalopojka plemenitih žena Hasan-age).
Iako Goethe nije pričao bosanski jezik i pjesmu prevodi relativno slobodno, uspjeva da zadrži ritam originala.
Taj interes za vlastitu, kao i stranu narodnu literaturu, bio je tipičan za tu epohu i nalazi vrhunac u romantici.
